Ομοιοπαθητική Αθήνα

Η Ομοιοπαθητική είναι μια θεραπευτική τέχνη και επιστήμη που αναπτύχθηκε βάσει των αρχών που διατύπωσε ο Samuel Hahnemann στο έργο του «The Organon of Medicine». Η πρακτική της στηρίζεται στην επιλογή και χορήγηση ομοιοπαθητικών ιαμάτων, τα οποία έχουν δοκιμαστεί σε υγιή άτομα και έχουν καταγραφεί στην κλινική εμπειρία για την ικανότητά τους να προκαλούν παρόμοια συμπτώματα με εκείνα που εμφανίζει ο ασθενής. Αυτά τα συμπτώματα έχουν καταγραφεί και τεκμηριωθεί στο ομοιοπαθητικό «Materia Medica», έναν συλλογικό κατάλογο που περιλαμβάνει τις θεραπευτικές ιδιότητες των διαφόρων ομοιοπαθητικών φαρμάκων. Τα ομοιοπαθητικά φάρμακα χορηγούνται στην ελάχιστη δυνατή δόση που απαιτείται για να επιτευχθεί η ίαση, με στόχο τη μέγιστη θεραπευτική αποτελεσματικότητα και τη μείωση της πιθανότητας ανεπιθύμητων ενεργειών.

Η διαδικασία θεραπείας στην Ομοιοπαθητική ξεκινά με μια λεπτομερή λήψη ιστορικού, κατά την οποία ο ασθενής περιγράφει τα συμπτώματά του και το προσωπικό του ιατρικό και συναισθηματικό υπόβαθρο. Ο ομοιοπαθητικός αναλύει αυτές τις πληροφορίες και τις συγκρίνει με τα φάρμακα που περιγράφονται στο «Materia Medica», επιλέγοντας το πλέον κατάλληλο για την περίπτωση του ασθενούς. Το φάρμακο χορηγείται σε συγκεκριμένη δόση και με καθορισμένη συχνότητα, προσαρμοσμένη στις ανάγκες του ασθενούς. Η διαδικασία παρακολούθησης είναι εξίσου σημαντική, καθώς σε επαναληπτικά ραντεβού αξιολογείται η πρόοδος της θεραπείας και αποφασίζονται τυχόν προσαρμογές.

Διάρκεια Θεραπείας

Η διάρκεια της θεραπείας εξαρτάται από τη μοναδικότητα κάθε ασθενούς και την ιδιαιτερότητα της κάθε περίπτωσης. Η βελτίωση μπορεί να είναι σταδιακή, και συνιστάται τακτική παρακολούθηση, συνήθως σε μηνιαία βάση, για την αξιολόγηση της εξέλιξης και την προσαρμογή της θεραπευτικής προσέγγισης.

Η Ομοιοπαθητική είναι ένα ολιστικό θεραπευτικό σύστημα που αντιμετωπίζει τον άνθρωπο ως ολότητα, λαμβάνοντας υπόψη τόσο τα σωματικά όσο και τα ψυχικά χαρακτηριστικά του. Τα συμπτώματα που παρουσιάζονται είναι η εξωτερική έκφραση βαθύτερων ανισορροπιών στον οργανισμό και δεν αντιμετωπίζονται μεμονωμένα, αλλά ενταγμένα στο πλαίσιο της συνολικής κατάστασης υγείας του ατόμου.

Ο ίδιος ο Samuel Hahnemann στο έργο του «Οργανον της θεραπευτικής τέχνης» αναφέρει:

"Η μόνη και αποκλειστική αποστολή του θεραπευτή είναι να επαναφέρει την υγεία στον ασθενή, δηλαδή να θεραπεύει. Το ύψιστο θεραπευτικό ιδεώδες είναι η ταχεία, ήπια και μόνιμη αποκατάσταση της υγείας, δηλαδή η πλήρης και οριστική εξάλειψη της ασθένειας. Η θεραπεία πρέπει να είναι όσο το δυνατόν συντομότερη, αξιόπιστη και αβλαβής, και να βασίζεται σε απόλυτα κατανοητούς και επιστημονικά τεκμηριωμένους συλλογισμούς."
(Παράγραφοι 1 και 2, Οργανον της θεραπευτικής τέχνης)

Βασικές Αρχές της Ομοιοπαθητικής κατά τον Samuel Hahnemann

1. Ο Νόμος των Ομοίων
   Μια ουσία που προκαλεί συγκεκριμένα συμπτώματα σε υγιή άτομα, μπορεί να θεραπεύσει αυτά τα ίδια συμπτώματα σε έναν ασθενή. Η αρχή αυτή συνοψίζεται στη φράση "τα όμοια θεραπεύουν τα όμοια."
2. Ο Νόμος της Ελάχιστης Δόσης
   Για να αποφευχθεί η υπερβολική αντίδραση του οργανισμού και η πρόκληση ανεπιθύμητων επιδεινώσεων, το φάρμακο χορηγείται σε εξαιρετικά αραιωμένη μορφή, αλλά δυναμοποιημένη, ώστε να ενεργοποιεί την αυτοθεραπευτική ικανότητα του οργανισμού.
3. Ο Νόμος του Ενός Φαρμάκου
   Για να αξιολογηθούν σωστά τα αποτελέσματα της θεραπείας, είναι σημαντικό να χορηγείται μόνο ένα φάρμακο τη φορά, το οποίο να ταιριάζει όσο το δυνατόν πιο άμεσα στα συνολικά συμπτώματα του ασθενούς.
4. Ο Νόμος του Hering
   Ο νόμος αυτός περιγράφει την προβλέψιμη πορεία της θεραπείας, σύμφωνα με την οποία τα συμπτώματα εξελίσσονται από τα εσωτερικά προς τα εξωτερικά όργανα, από τα πιο σημαντικά στα λιγότερο σημαντικά, και συχνά αναδύονται παλαιότερα συμπτώματα πριν από την πλήρη ίαση.

Η Ομοιοπαθητική αποτελεί ένα ολοκληρωμένο θεραπευτικό σύστημα, το οποίο επιδιώκει τη συνολική βελτίωση της υγείας του ατόμου, με σεβασμό στη μοναδικότητά του και με τη χρήση ασφαλών και φυσικών μεθόδων.